Week 3

Zaterdag 24 maart 2013: Today, I was in "Paarl-dise”

Dag 2 van een perfect verlengd weekend…

Na een rustige ochtend, vertrokken we met ons bakkie rond 11uur naar 'de mall’ (het winkelcentrum).Nieuwe sandalen, belwaarde en internet waren mijn aankopen van de dag.Charlene en Stephen lieten ons een uurtje onze spullen kopen en rond half één spraken we weer af.Deze mensen zijn echt geweldig. Zo in de weer en ze doen echt alles om onze hartjes te bekoren.En geloof mij, dat is meer dan gelukt vandaag!

Na onze shoppingvoormiddag maakten we nog even een snelle stop bij het autoverhuurbedrijf. Onzen Tom ging voor ons een auto regelen om volgende week op roadtrip te gaan.Joehoeee, AUTO: CHECK!

Daarna reden we door naar de Paarlberg. We bezochten er het taalmonument. Het was een prachtig monument en ook het verhaal erachter was baie interessant.Nog enkele toeristische foto’s en dan weer hup, het bakkie in. Want we begonnen toch stilaan een hongerken te krijgen.

Stephen bracht ons naar een prachtige plek op de Paarlberg om te picknicken. Alleja, picknicken…Braie op verplaatsing! HEERLIJK!Het was echt gezellig. De companie, de plek, het mooie weer, lekker eten, … PUUR GENIETEN.





Na het eten vroeg Stephen of we nog hoger op de berg wilden gaan. Natuurlijk! We reden steeds hoger en hoger. En hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht. Ik voelde me echt op safari. Achteraan in het bakkie, wind in het haar, zand dat van hier naar daar op de weg vloog en dan dat prachtige uitzicht.Op een bepaald moment konden we niet meer hoger met het bakkie.Dan maar te voet, want de top moesten we gewoon bereiken!Omdat het rotsen waren, konden we deze niet opklimmen met schoenen.Dus zoals echte Afrikaantjes gingen we blootsvoets helemaal naar boven.WAT EEN BEKLIMMING! Maar het is gelukt! Vandaag stond ik helemaal bovenaan, op het hoogste punt van de Paarlberg. ADEMBENEMEND. SPRAKELOOS. PARADIJS. 'PAARL-DISE’

Het was één van de mooiste momenten tot nu toe. Ik kan het gewoon niet beschrijven wat voor een fantastisch gevoel. Puur geluk!Ik ben zo blij dat ik dit allemaal kan meemaken. Het zijn momenten om nooit meer te vergeten.Dit zijn alvast een paar sfeerbeelden, maar wanneer ik thuis ben mogen jullie je zeker verwachten aan een heleboel foto’s met mijn vakkundige uitleg!

's Avonds kwam de broer van Charlene en zijn gezin eten. En wat hebben we gegeten? Drie keer raden… Inderdaad! BRAIE.Haha, gelukkig zijn er heel wat verschillende soorten vlees die je op de braie kan leggen. Want dat wordt hier echt zo veel gegeten!Toch heeft het me ontzettend goed gesmaakt.
Als slaapmutsje kregen we van Stephen nog een ‚springbokkie’ en dan kon de pret pas echt beginnen.Tom 'onzen DJ’ haalde vette schijven boven en even voelde het alsof we op kamp waren.Samen zingen rond het vuur, perfecte afsluiter van een perfecte dag!

Zo zit onze dag er weer op. Het was geweldig en ik kijk al zo hard uit naar volgende week. Dan hebben we vakantie en vertrekken we op roadtrip.Ik ben er zeker van dat ik nog heel wat spectaculaire dingen zal zien hier in Zuid-Afrika. Maar dat is voor later.Morgen is het working time!Voorbereiden voorbereiden en voorbereiden. Want vanaf maandag mag ik zelf enkele lesjes geven in grade R. EINDELIJK! ^^


Vele dikke kussen

Jullie Afrikaantje


PS: We krijgen hier allemaal een bijnaam. En hoera, ook ik heb sinds vandaag een bijnaam gekregen!
Met dank aan mijn mede-Afrikaantjes: „Leejnkie-kan-ni-kak-ni”

Vrijdag 21 maart 2014: Oprecht geluk met de wilde beesten en Mc Bleser daughters

Gisteren heb ik niet veel tijd gehad om te bloggen, maar eigenlijk was er ook niet zo veel speciaals te vertellen.In de voormiddag gaan observeren op school. Maandag mogen we eindelijk zelf lesgeven! FINALLY!

In de namiddag zijn Charlene en Stephen ons (Melissa en mij) komen halen.Want JOEPIE DE POEPIEEE, wij mochten mee naar onze vrienden in Klapmuts. Charlene en Stephen zijn echt geweldig. Bij hen gaan we ook vanaf april logeren.
Het weerzien was super! Het leek alsof we elkaar al maanden niet meer hadden gezien, maar eigenlijk was het nog maar zes dagen geleden. Alleszins, ik voelde me meteen weer happy^^Het werd een super gezellige avond. We maakten samen kip met appelmoes en gebakken patatjes. Heerlijke Belgische kost!Daarna nog wat samen kuieren, lachen en praten en hop het bed in.Tom was zo lief om zijn bed af te staan aan ons en ik heb HEERLIJK geslapen!

Vandaag was ik oprecht gelukkig!We konden wat langer slapen en dat deed echt wel deugd. Op het gemakje een stort nemen en dan klaar voor het drukke programma van vandaag.Rond 11 uur vertrokken we naar butterfly world.En we vertrokken niet zomaar hoor. Neeneen, op de echte Afrikaanse manier.Achter in het bakkie. Zaaaaalig ^^

Daar aangekomen, heb ik de mooiste vlinders ooit gezien. Ze fladderden letterlijk rond mij.Maar er waren niet alleen vlinders te spotten hoor! Ook slangen, aapjes, papegaaien, kameleons, spinnen, cavia’s, …Het was suuuuuuper leuk om tussen alle dieren rond te lopen. (Behalve de slangen en spinnen dan. Die zaten veilig achter het glas ;p )Jaja, het Afrika-gevoel was goed aanwezig!


Allemaal inladen in het bakkie en hop, wijnproeven!In Zuid-Afrika hebben ze baie lekkere wijn. Om van de kaas te zwijgen.Mijn favoriet tot nu toe: Sauvignon blanc.We kregen er ook een rondleiding in de kelders waar de wijn wordt gemaakt. Het proces werd van naald tot draad uitgelegd door onze papa Stephen.O ja, dat was ik vergeten vertellen. Charlene en Stephen wonen op een wijngaard.Nog nooit zo veel druiven bij elkaar gezien. Een prachtig uitzicht!

Na het wijnproeven reden we met ons bakkie door naar het chimpansee- en leeuwenpark.Ik keek er zoooo naar uit. Eindelijk wilde beesten zien.En wat voor wilde beesten^^Het was heel warm vandaag, dus de beesten waren nogal lui. Maar zelfs dan nog vond ik het zalig om ze van zo dichtbij te zien.Het deed me nog meer verlangen naar de safaritocht die in de vakantie op het programma staat.De leeuwen brulden echt zoals in de leeuwenkoning. AWESOOOOME^^Als kers op de taart konden we zelfs zien hoe ze gevoederd werden. Vandaag op het menu: verse kip!

                                                                 Mc Bleser daughters

Als laatste activiteit van vandaag had Stephen een verrassing.Hij bracht ons met het bakkie naar een meer op het landgoed.Zaaaaalige verfrissing na zo’n warme dag. Het water was ook warm. En dan dat uitzicht…Ik blijf elke dag versteld staan van hoe mooi het hier is. Jaja, intens geluk.

Tijdens de rit naar huis stopten we even voor enkele verse trosjes druiven.Zooooo lekker! 
Zoals jullie horen was het vandaag een TOPDAG van jewelste.Intens en puur geluk.Charlene en Stephen stelden zelfs voor dat Melissa en ik nog een dagje langer blijvenMET GRAAGTE! Het is hier fantastisch en ik geniet met volle teugen!
Lekker slaap, liewe vrienden
XOXO

Woensdag 19 maart 2014: Ain't no sunshine when she's gone...

Vanmorgen werd ik wakker door de regen…
Jaja, jullie horen het goed. Na drie weken heb ik de eerste regendruppels gezien. 
Alleja, druppels. Zeg maar stortvlagen. Als ze iets doen, doen ze het goed in Zuid-Afrika! ;)
Ik vertrok dus met een lange broek en jas naar school.


Vandaag ging ik weer observeren in de Engelse klas. Dat is soms wel een beetje verwarrend. 
Ik betrapte me er vandaag enkele keren op dat ik soms Engels, Afrikaans en Nederlands door elkaar praat.
Van "ENGLISH WITH HAIR ON IT GESPROKEN!” :p





De ochtend verliep iets anders dan normaal, want de schoolfotograaf kwam.
Hier ging het er niet om of iedereen zijn haar wel goed lag, maar wel over het uniform dat netjes en op de correcte manier moest gedragen worden. Ook de handen en de voeten moesten in de juiste houding worden geplaatst.
Maar het resultaat mocht er zijn! Opnieuw kreeg ik het gevoel alsof ik in een Amerikaanse film zat ofzo.
Na minstens tien foto’s met 'brave lachende jongens’, mochten ze op de laatste foto een gekke bek trekken. 
GEWELDIG!


Eenmaal terug, was er een gezamenlijke activiteit met beide klassen: Liedjes zingen.
Je zou denken 'oh leuk’
Maar eigenlijk vond ik het allesbehalve leuk. Eerder nutteloos.
De juffen zetten wel tien youtube filmpjes na elkaar op en de kleuters zongen mee. De liedjes hadden geen inhoud, geen rode draad, waren niet in thema en waren echt niet leerrijk. Ik kreeg eerder het gevoel dat deze activiteit er was om de tijd te doden, dan de kleuters iets bij te leren. Jammer dat ik zelf geen liedjes mag aanleren, anders had ik enkele zelfgemaakte toppers uit mijn bachelorproef kunnen uitproberen. 
Ik weet zelfs niet of ze hier wel liedjes aanleren. Elke dag verloopt volgens dezelfde structuur, met dezelfde lessen. En muziek is daar geen onderdeel van.
Hopelijk kan ik dit wel doen in Klapmuts! Ik ga het er alleszins zeker voorstellen.

Daarna was het tijd om te werken! De kleuters hebben hier elk een eigen werkboek. Daar moesten ze vandaag vier bladzijdes uit maken. Je kan het wat vergelijken met van die speel-werkboekjes bij ons in België. Zo met tekeningen maken, ga over de stippellijnen, stickers kleven, … Wel, hier moeten de scholen dit verplicht aanbieden van de overheid.
Niet iedereen deed dit even graag, maar pas wanneer hun werk klaar was gingen we naar de brandweer. Een extra stimulans dus. Want de jongens waren niet meer te houden. Zoooo enthousiast over het bezoek aan de brandweerkazerne.
Een mama kwam zelfs ‚s morgens vertellen aan de juf dat haar kleuter al wenend was opgestaan met de woorden:
"Mommy! Jesus knows it’s a special day for me. Why is it raining now? It’s not fair. He knows it’s my special day!”
Tjah, geef daar maar eens een goed antwoord op ;)

Om 10u00 was het eindelijk zover. Op bezoek bij de brandweer.
Om eerlijk te zijn, vond ik dit bezoek nog leuker dan in België.
Het pak en de wagens zijn wel ongeveer hetzelfde, maar hier konden we ook kijken naar hun ontspanningsruimte, slaapruimte én last but not least… DE BRANDWEERMANNEN GLIJDEN HIER ECHT VAN DE PAAL! 
Ik heb me echt moeten inhouden om te vragen of ik het ook eens niet mocht proberen. Maar mijn logisch verstand zei: "Leentje, hoe ga jij in godsnaam op een deftige manier vragen in het Afrikaans/Engels of je aan de paal van de brandweer mag hangen?”
GEEN STRAK PLAN! (Dat houden we wel nog eens te goed voor bij ons Jessica hé, chiroboys and girls :p )








Normaal gezien gingen de brandweermannen schuim maken waar de kleuters dan in mochten spelen/zwemmen. Maar omdat het te koud was, kon dit jammer genoeg niet doorgaan. Daarom beloofden de brandweermannen dat ze in de zomer nog eens mogen teruggaan.













In de namiddag zijn we aan de slag gegaan voor school. (Het werd eens tijd!)
Verslagen schrijven, observaties, stage ideetjes verzinnen, … 
ARBEITEN!





Vanavond ga ik nog maar eens proberen wat vroeger te slapen. 
Geloof het of niet, maar ik zit met een verkoudheid van jewelste IN DE AFRIQUE DAN NOG WEL.
Typisch ik zeker? 

Veel liefs en een dikke kus
Jullie Afrikaantje

PS: Vanaf morgen gaan Melissa en ik op citytrip naar Klapmuts.
We mogen er twee nachten bij onze lieve vriendjes gaan slapen. En zo maken we ondertussen al eens kennis met ons volgende gastgezin. Oh, ik kijk er naar uit om hen terug te zien. Dat worden weer twee topdagen!




Als het regent moet je laarzen aan doen

Dinsdag 18 maart 2014: De dingen zijn hetzelfde, en tegelijkertijd toch zo anders

Hallo lieve vrienden van mij!
Hier ben ik weer met een update van vandaag. 

Vandaag ben ik gaan observeren in de Afrikaanse klas. De dag verliep eigenlijk volgens hetzelfde patroon als gisteren. Eerst een les beweging ( hier leren ze al van jongs af aan   hockey spelen!), daarna onthaal, godsdienst, zingen en het uitleggen van de werkjes. De kleuters maakten flink hun drie werkjes en ik hielp hen daar graag bij!Er ontstond op een bepaald moment wel enige verwarring. Een kleuter vroeg mij of hij ‚gom’ kreeg. Maar toen ik hem een gom gaf, was hij niet tevreden. Na een hele beschrijving van wat 'gom’ eigenlijk is, had ik pas door dat 'gom’ in het Afrikaans 'lijm’ is.Jamaja, kan het nog ingewikkelder… :p





Na de speeltijd was het tijd voor een 'partijtjie’, want we hadden een jarige in de klas.Ook hier trakteren de kleuters op taart en lekkers. Deze angry birds taart had zijn mama zelf gemaakt. En ik kan je zeggen, ze was even lekker als ze eruit zag!




Na het partijtjie nog even afsluiten met wat beweging en de dag zat er weer op.Ik begin wel een beter beeld te krijgen van hoe de dingen lopen op school.En om eerlijk te zijn heb ik daar gemengde gevoelens bij. Op sommige momenten denk ik: wauw, wat een discipline. Dan staan de jongens op drie rijen met hun handen op de rug en roepen in koor "Goodmorning mises Black”.Maar dan op andere momenten heb ik het gevoel dat de juffen hun kleuters totaal niet in de hand hebben. Ze praten door elkaar, lopen van hier naar daar en doen soms gewoon wat ze willen. Ik weet niet of ik dit zal kunnen verdragen als ik les geef… Mijn kleuters mogen heel veel, mogen alles vertellen en ik zou alles doen om hen tevreden te stellen. Maar op de momenten dat ik wil dat ze luisteren, dan moeten ze dat ook doen. Op dat vak ben ik wel streng. En het lijkt alsof ze dat in België meer gewoon zijn dan hier.Maar goed, dit zal ik volgende week zelf wel aan de lijve ondervinden!


Nog iets waar ik het vandaag wat moeilijker mee had, was de manier van straffen. Er waren zes jongens die steeds aan het praten waren. Op het moment dat de kleuters al hun werkjes moesten maken, mochten deze kleuters niet beginnen. Ze moesten muisstil in de kring zitten en er werd een klok van 15min. op gezet. Zo lang moesten ze stilzitten en zwijgen. Alle zes samen in de kring…Natuurlijk konden ze zich de laatste vijf minuten niet meer stilhouden en begonnen met elkaar te praten. Als straf werden er nog eens 10 min. bij gedaan.Uiteindelijk moesten deze kleuters nog aan al hun werkjes beginnen, wanneer al de rest al bijna klaar was. Ze mochten ook geen koek eten of gaan spelen voor alles af was. Wanneer ik vroeg waarom deze kleuters in de kring moesten blijven zitten, kreeg ik als antwoord ‚om discipline te krijgen’.Maar dit lijkt me toch niet echt de beste manier om dat aan te leren.

Wat me dan weer positief is opgevallen is dat de leerkrachten hier ook wel heel veel positieve bevestiging geven. Daar was ik echt wel blij om. Je merkt ook wel dat de kleuters erg aanhankelijk zijn bij hun juf. Maar ook bij mij kwamen ze vandaag weer knuffelen. Het zijn echt wel lieve jongetjes!
Morgen gaan we op uitstap! En je raadt het of niet… Maar we gaan naar de brandweer!Haha, hoe toevallig kan het zijn, na mijn laatste stage over ‚de brandweer’. Maar super leuk om te kunnen vergelijken wel.Ik zal het alleszins bondig beschrijven en veel foto’s nemen. Zo kunnen mijn kleutertjes uit België ook eens zien hoe de brandweer in Zuid-Afrika er uitziet!
Wanneer alle kleuters naar huis waren, overlegden we met de beide leerkrachten hoe onze stage er zal uitzien. Er werd afgesproken dat we vanaf volgende week elke dag 1 activiteit mogen geven. Jullie denken misschien „zo weinig?” Nja, dat dacht ik ook. Maar het lijkt alsof ze niet veel meer uit handen willen geven + daar komt dan nog is bij dat er vanaf volgende week ook studenten uit de CPUT stage komen geven. We moeten de activiteiten dus wat verdelen.Hopelijk mag ik in Klapmuts wat meer lesgeven. Want alleen maar observeren is toch ook niet alles :)

Na school ging Anke met ons naar de winkel om inkopen te doen voor het avondeten én een internetstick. Hoeraaa, nu heb ik mijn eigen stick. Ik weet niet hoe lang ik kan doen met 1GIG, maar ik ben al blij dat ik niet meer afhankelijk ben van Anke en Wilhelm. Vandaag heb ik echt beseft wat voor een luxe wij hebben met onze Free WIFI en hoe verslaafd men in onze cultuur eigenlijk is aan internet.Het duurde even voor we een winkel vonden waar we airtime konden kopen en ik begon eigenlijk zelfs wat lastig te worden op de duur. Leentje en techniek dat niet werkt.. Dat gaat niet samen. En nu moest ik het zelf oplossen, want mijn broer is er niet bij.PANIEEEEEEEK!Zonder internet heb ik ook wel een beetje het gevoel dat ik NOG verder van huis ben.Dus ik ben heel blij dat het nu in orde is :)







‚s Avonds zorgden Melissa en ik voor het eten.Pasta met spinazie, spekblokjes en een roomsausje van kruidenkaas.Omnomnom!







Ik heb vandaag ook al mijn foto’s eens omhoog gehangen. Tot nu toe lagen ze gewoon naast mijn bed op het nachtkastje, maar na drie weken had er een beetje nood aan om ze op te hangen. Dus bij deze… Home sweet home^^


Lekker slaap en tot morgen!YOU KNOW YOU LOVE ME ;)XoXo

Maandag 17 maart: Eindelijk weer 'Juf Leejnkie' 

Triiiing. Om 6u deze ochtend liep de wekker af. Na een bewogen nachtje, (letterlijk dan: ik ben namelijk uit mijn bed gevallen) begon de dag al vroeg…
Ik stond op met kriebels in mijn buik. Kriebels zoals ik altijd de eerste dag van mijn stage heb.

Samen met Anke reden we naar de Boys School Paarl. Het is een grote, mooie school met, redelijk logisch, enkel jongens.
Anke gaf ons een rondleiding en stelde ons voor aan de directeur.
De directeur is echt super vriendelijk! Ik kreeg meteen een goed gevoel. Zo open, zo gastvrij...
Om half 8 was er eerst een korte vergadering met alle leerkrachten samen.
Dit wordt elke dag gedaan. De directeur stelde ons daar ook voor aan de andere leerkrachten en wenste ons een leerrijke ervaring.
Daarna ging iedereen naar de saal. Elke maandagochtend starten ze de week met een bijeenkomst in de saal. Ik voelde me net in een Amerikaanse film.
De zaal zat vol kinderen in uniform en de leerkrachten stapten door het middenpad naar voor op een groot podium. (Jaja, ook Melissa en ik mochten meestappen tot op het grote podium.) Vervolgens werd het schoollied en het volkslied ( in 3 talen) gezongen.
Ik had echt kippenvel en was met verstomming geslagen. Zo erg dat ik zelfs geen foto’s heb genomen. (volgende week zeker!)Ik kon enkel vol bewondering kijken en luisteren.

Daarna werden de kinderen die deze week verjaren in de bloemetjes gezet, de `gentlemans of the week’ kregen een beloning en alle sportprestaties ( het waren er HEEEEL wat) werden beloond met een medaille of een beker.
Er werd afgesloten met een mooi godsdienstmoment en een lied. Het godsdienstmoment ging over het feit dat iedereen verschillend is en we allemaal ons eigen karakter hebben, maar dat we uiteindelijk toch allemaal hetzelfde vanbinnen zijn. Dit werd duidelijk gemaakt met verschillende soorten frisdrank. Het klinkt raar, maar ik vond het echt een leuke vergelijking! Misschien zelfs een ideetje om zelf te gebruiken als ik terug in België ben.

Rond 9uur ging ik naar grade R. Er zijn twee klassen die klasoverschrijdend werken. Een Afrikaanse klas en een Engelse klas. Melissa en ik zullen elke dag van klas wisselen. Zo oefenen we beide talen en doen we meer gedifferentieerde ervaring op.
Ik begon vandaag met mijn observatie in de Engelse klas.
De juf was net bezig met enkele liedjes om het alfabet in te oefenen.
Plots kwamen er twee leuke dames binnen. De poetsvrouwen waar we al zoveel over gehoord hadden van Ruth en Sien!
HI-LA-RISCH! Deze dames zijn echt de zonnetjes in huis. Ik kreeg meteen een welkomsknuffel.
‚Leejnkie, wat’n mooie naam!’ Meteen daarna volgde de vraag of ik een ‚Kêrel’ heb.
Jajaa, ek het’n kêrel in België.
Waarop ik als antwoord kreeg: „Nee, ons soek ‚n Afrikaanse kêrel vir jy.
Daarna volgde een heel verhaal over potjes en dekseltjes, maar dat begreep ik niet zo goed aangezien ze heel snel praatten. Lachen en knikken dus. :p
Alleszins, ik ben al een grote fan van de poetsvrouwen.

Tijdens mijn observatie merkte ik heel wat verschillen op met wat we doen in België.
Na één dag kan ik natuurlijk nog geen conclusies trekken, maar het valt wel op dat ze hier elke dag drie werkjes MOETEN maken. In België is dit niet het geval. Bij ons is ook elke activiteit die we doen in het thema van de week. Hier is het thema van de week ‚water’, maar eigenlijk wordt er niet echt veel rond gedaan. Misschien dat ik hier morgen meer van zie. Zoals ik al zei kan je na één observatiedag nog niet meteen conclusies trekken. ;)
Wat ik wel kan zeggen is dat de kindjes super zijn! Wanneer ik de klas binnenkwam, voelde ik me meteen weer thuis. MIJNEN HABITAT! Ik kan het niet goed uitleggen, maar als ik in een klas kom, voel ik me goed en blij. Het is steeds een gevoel van ‚thuiskomen’.
Of dat nu in België of Zuid-Afrika is.
De kleuters hadden ook heel wat belangstelling voor mij. Ik moest naar al hun werkjes kijken, verhaaltjes voorlezen (jaja, in het Engels) en wanneer ik even niet keek hoorde je door de klas „Teacher, teacher” weergalmen.

Om 13u zat de schooldag er voor de kleutertjes op.
Maar nog niet voor mij! Anke (onze gastmama) geeft Hockey. Dus van 13u30-17u zat ik samen met Melissa vol spanning te kijken op het grote veld.
Sport is hier in Zuid-Afrika zooooo belangrijk! Iedereen doet eraan mee en iedereen lijkt er ook goed in te zijn. Of het nu hockey, zwemmen, cricket, netbal, tennis, … is.
Voor ieder wat wils!Daar kunnen wij in België nog iets van leren.
Want hier wordt er echt ELKE DAG gesport. 

Na het eten haalde Wilhelm een Zuid-Afrikaanse animatiefilm boven.”Khumba”
Het gaat over een zebra die maar half gestreept is. Suuuper schattig!
Ik heb me kapot gelachen (vooral dan omdat het in het Afrikaans was), maar ook het verhaal was heel mooi. Een aanrader! (Je kan hem ook in het Engels bekijken voor de geïnteresseerden.)

Vanavond gaan we ook eens skypen met onze mede-Afrikaantjes. Joehoee, eindelijk. Want wat een gemis. Dan kunnen we wat plannen maken om vrijdag iets leuks te doen.
Jullie denken waarschijnlijk „Vrijdag?!? Moet jij dan niet naar school?” Neeeen!
Vrijdag is het in heel Zuid-Afrika vrijaf omdat het „mensregtendag” is.
Mooi meegenomen dus ;)

Om af te sluiten, nog enkele boodschappen van algemeen nut:
- Vandaag begonnen aan week 3 van de 11 weken
- Er zijn al enkele dingen die ik mis uit België: WATER! (smaakt hier echt vies *snik snik*), het eten van mijn mama, FREE WIFI voor het uploaden van al mijn mooie foto’s en filmpjes en tenslotte een goede darmflora
- Hoe langer ik hier ben, hoe minder mensen mijn naam normaal kunnen uitspreken. Het is dus wel degelijk ‚Leejnkie’ hier in Zuid-Afrika en ik begin er stilletjesaan gewoon aan te geraken.
- Ik kijk er enorm naar uit om zelf les te geven aan de kleine boys
- Het is hier nog steeds baie lekker weer en ik ben geen bleekscheet meer. JOEPIEEEE!
- Ik begin echt van Zuid-Afrika te houden. Wat ‚n wonderlike plek