Week 7

Zondag 20 april 2014: Update van een fantastisch verlengd Paasweekend!

Dag lieve vrienden.
Ja, het is inderdaad een paar dagen geleden dat ik iets van mij heb laten horen, maar dat komt omdat het hier druk druk druk was.
Donderdagavond zijn we verhuisd naar Klapmuts en sindsdien heb ik nog geen minuut stilgezeten. Omdat het vandaag Pasen is, kregen we een verlengd weekend. 
We brachten dit weekend door met onze vriendjes Tom en Anouk. Maar er was nog een extra vriendje deze keer! Neen, geen Afrikaans vriendje, maar een Amerikaanse vriendin! 
Kim (een vriendin van Stephen zijn dochter) was hier op vakantie en bracht dit weekend samen met ons door. Een geweldig grappig meid met fantastische massage skills! 
Even een korte samenvatting van wat ik allemaal heb gedaan en beleefd:

Vrijdag 18 april 2014: Capetown kent geen geheimen meer voor ons

Vandaag hadden we een tripje naar Kaapstad. In Watersfront namen we de Hop on/ Hop off bus. Dit is een bus die doorheen Kaapstad en de omliggende streken rijdt. Op verschillende leuke punten kan je op- en afstappen om wat te gaan kuieren of dingen te bezichtigen. Dit is een hele leuke en makkelijke manier om Kaapstad en de omgeving daar rond wat beter te verkennen.

Het eerste plekje dat we bezochten was 'Green market’. Een marktplein vol met kraampjes waar je typische Afrikaanse spulletjes kon kopen. En we hebben ons laten gaan hoor!
Van het ene kraampje naar het andere. Wat nog het grappigste was van allemaal, was dat afbieden. Al niet mijn sterkste kant, maar halleluja! Ik leer snel in Zuid-Afrika. Zo’n mooi meisie krijgt hier baie veel een spesiale prijs, you know ;)
Ik heb prachtige spulletjes gekocht. Maar ik denk dat we in ons weekje vakantie toch nog eens terug moeten gaan hoor. Kwestie van nog wat extra spulletjes te kopen.

Wanneer we verder liepen hoorden we opeens gezang. We gingen gaan kijken en zagen een heel groepje kleine kinderen dansen en zingen. Het was prachtig! Tegelijkertijd ook triest als je weet dat deze kinderen dit een hele dag door doen om een beetje geld te verdienen.

De volgende stopplaats was 'Houtbaai’. Een typische vissershoutbaai waar we een beetje wandelden, iets lekkers aten, wat winkeltjes bezochten en natuurlijk ook een wandeling op het strand maakten.

Vervolgens trokken we naar  'Campsbaai’. Een prachtig strand met een prachtige zee en metershoge golven. We aten gezellig samen een ijsje, toen plots een man met zonnebrillen naar ons toe stapte. "Een echte Ray Ban?”  Daarin was ik wel geïnteresseerd. De man vroeg 250 rand, maar dat was me nu toch iets te veel van het goeie. Daarom zei ik op mijn beste "Leentje-Engels” : 'Oeeeh, I’m sorry, but my money is totally op! I can’t buy it than hoor. "
Waarop de man heel gewillig zei dat ik hem ook altijd voor veertig rand mocht kopen omdat ik zo’n mooi meisje was. Hmm, zoveel had ik toch nog bij me! Met andere woorden: ik heb een Ray Ban voor 2,50euro. (Dat klinkt redelijk louche, maar bon ;p )

Na een lange vermoeiende dag, aten we nog zelfgemaakte pizza en genoten van de mooie avond. Goede vrijdag, deed zijn naam alle eer aan ;)

Zaterdag 19 april 2014: Oh darling, oh darling!

Vandaag opnieuw heel wat op het programma. Eerst reden we naar Darling, een dorpje aan de westkust van de Kaap. Daar bezochten we het oude treinstation, dat nu eigenlijk een museum rond de apartheid is. We zagen er heel wat borden met opschriften zoals: 'Net blankes'. 
Het riep een beetje een naar gevoel bij me op, maar dit is nu eenmaal de harde realiteit van toen.









Vervolgens reden we naar Langebaan. We aten er in een gezellig restaurant dat typische Zuid-Afrikaanse gerechten maakte. Omdat er een buffet was, konden we van alles proeven.
Tijdens het eten, kwamen er plots twee mannen een liedje spelen en zingen aan onze tafel. GEZELLIG!!!

Als afsluiter van vandaag stopten we in Bloubergstrand. Hier heb je een prachtig uitzicht op Kaapstad en de Tafelberg. Omdat er heel veel wind was, waren er massa’s kitesurfers. Leuk om ze bezig te zien. Maar ik was eerder blij met de wind.
Ik weet niet goed hoe het kwam, maar vandaag had ik een minder dagje. Daarom ging ik een eindje wandelen op het strand om uit te waaien. Het deed wel deugd om op mijn eigen alle gedachten een beetje te ordenen en tot rust te komen.

Eenmaal thuis ontspanden we nog wat en kropen daarna eens wat vroeger in bed.
Van Kim kreeg ik een geweldig (pijnlijke), maar deugddoende massage. Ze wist de stressplekjes wel te vinden. "Sometimes, you just need to cry… **KRAAK**”
Een echte masseuse hoor!

Zondag 20 april 2014: VROLIJK PAASFEEEEEEEST!

Vrolijk Paasfeest voor iedereen!
Jaja, ook hier wordt Pasen gevierd. En hoe!
Deze ochtend stond ik op en ook ik had iets gekregen van de Paashaas. Lucky me^^
Hoewel de chocolade niet zoals thuis smaakt, heb ik er toch wel van genoten.
Daarna maakten we ons snel klaar om naar de Paasviering te gaan.





Toen we aankwamen bij de 'kerk’ leek alles een beetje vreemd. Het was geen kerk, maar een zaal. In de zaal stond een drumstel, keyboard, gitaren,…
Het leek wel een concertzaal.
Toen begon plots een bandje te spelen. Het leek wel een echt concert! Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik heb hier nu al enkele vieringen bijgewoond in Zuid-Afrika, maar dit oversteeg toch alles hoor. 
Het was echt werkelijk een FEEST omdat Jezus vandaag is verrezen. Het werd gevierd, er werd gedanst, er werd gezongen, … Het was ongelofelijk. 

Alles wat er werd gezegd, wat er werd gezongen, hoe de mensen praatten, dansten, vierden, huilden, … Het had zo’n impact op mij. En niet alleen op mij…
We hadden allemaal even een moeilijk momentje tijdens de viering.
Dit lijkt misschien raar om te lezen, maar alles werd plots zo duidelijk en alles drong plots door.

Ik ben hier nu al zeven weken en al die hele tijd vraag ik me af hoe het komt dat de mensen hier zo geloven en zo sterk zijn, ondanks dat er velen zijn die het alles behalve makkelijk hebben… En plots leek ik het te begrijpen. 
Als ik eerlijk ben, geloof ik niet meer echt. Ik heb er ook niet veel aan om in België naar de kerk  te gaan en ik 'geloof’ op mijn eigen manier. Maar het is niet dat ik daar echt kracht uit haal ofzo. 
Maar hier, tijdens deze viering, met deze mensen, leek ik het plots te begrijpen waarom de mensen zo gelovig zijn en er kracht uit halen. Ik kan het helemaal niet beschrijven en ik kan er geen uitleg aan geven. 
Maar gisteren voelde ik me down. Ik weet niet waarom, maar ik voelde me 'leeg’, zelfs een beetje 'alleen’. Niet het heimwee-alleen zijn, maar eerder een leeg gevoel. Hoe dat kwam? Geen idee. Maar plots door hier te zijn en de liedjes en de dingen die ze zeiden voelde ik me plots minder alleen. Het gaf me zelfvertrouwen en rust in mijn hoofd. 

Ja, deze viering had een speciale impact op mij en ik had even een zwaar momentje. Maar toen ik naast me keek, zag ik dat ik toch niet de enige was…
Een moment om niet gauw te vergeten.


Na de viering bracht Stephen ons naar Blauwklippen. Een heel gezellige markt met allerlei kraampjes. We snuisterden een beetje rond en plots merkten we een wel heel interessant kraampje op. ECHTE BELGISCHE FRIETJES! Hmmmm, die hebben gesmaakt. Dit koppel is van België, maar woont al zes jaar in Zuid-Afrika. Het smaakte net als thuis.


Toen we thuiskwamen, kwam de nieuwe man boven in Tom. Hij maakte speciaal voor ons verse tiramisu. Jaja, we worden hier verwend hoor! ;)


Zo zit ons fantastisch paasweekend erop. Weer een hele boterham!
Morgen begint week 8. Ik kan het bijna niet geloven…

Soens!

Julle Afrikaantjie

Donderdag 17 april 2014: Witte donderdag: alles voor de laatste keer vandaag

Good morning sunshine! Klaar voor de laatste dag in Boishaai. Alles voor de 'laatste’ keer. En dat op witte donderdag… Hoe symbolisch!

De ochtend in graad I begon met zware kost! Er kwamen twee juffen over de goede week vertellen. Met illustraties , filmpjes en de Bijbel maakten ze duidelijk wat er gedurende die hele week gebeurd is.Ze vertelden werkelijk ALLE details. Van oren afsnijden tot nagels in zijn lichaam slaan. Ik vond het soms een beetje TE gedetailleerd voor jongetjes van 6jaar. Bij ons worden de verhalen voor de kleintjes wat meer ‚verbloemd’. Hier duidelijk niet.Wat wel opviel, was dat de jongens als heel veel wisten over alles wat verteld werd. Het lesje werd afgesloten met een lied. Ik had echt kippenvel om die kleine jongetjes zo volmondig te horen zingen.
Eigenlijk heb ik echt respect voor de manier waarop ze hier in Zuid-Afrika geloven. Ik ben het misschien niet altijd eens met de manier waarop ze dingen overbrengen bij de kinderen, maar wanneer je hen zo overtuigend en vol vertrouwen die prachtige liedjes hoort zingen, dan kan je niet anders dan respect opbrengen. Ik ben er zeker van dat er bij ons veel meer mensen zouden geloven als ze er op deze manier mee zouden omgaan.

Daarna mochten de jongens op klassieke muziek een mooie tekening maken van de dieren op de boerderij. Er waren prachtexemplaren bij! Plots werd er in de speaker afgeroepen dat alle leerkrachten in de pauze verwacht werden in de leraarszaal. Ik kon al raden waarom… EN IK HAD GELIJK!Een tafel vol lekkers. Dat is hier een toffe gewoonte. Verjaardag van een leerkracht, verjaardag van de school, verlengd weekend, Pasen, … elke reden is goed genoeg om hier lekkers te krijgen. GEWELDIG!

Na de speeltijd maakten de jongens hun laatste werkjes af. Maar over het algemeen was alles op het gemakje. Door de rugbywedstrijd van gisteren waren veel kinderen hun sportkleren vergeten. Gevolg: geen sport.Maar het alternatief was voor mij even goed. De jongens mochten naar de film ‚Pinokkio’ kijken. OUUUH? nostalgie!

Daarna was het moeilijke moment van de dag aangekomen. Afscheid nemen…Ik nam afscheid van de kindjes, ik nam afscheid van mijn schatjes in graad R én ik nam afscheid van Emma & Lilly.Ooh, zo geweend dat die hebben. En wat ze allemaal zeiden kwam zo recht uit hun hart…Ik ben zo blij dat ik hen heb leren kennen. Omdat we toch leuk wilden afsluiten, besloten we om een leuk muziekje op te zetten en een beetje te dansen. Want damn, they have dance skills, uhuuuuh! ;p

Daarna reden we vlugvlug naar huis om onze koffers te pakken. Het duurde welgeteld een uur en half. Maar om vijf uur zaten we in de auto op weg naar Klapmuts!Na Anke te bedanken voor alle goede zorgen, installeerden we ons op onze nieuwe kamer. Nu zijn Tom en Anouk hier nog tot maandag. (omdat het verlengd weekend is)Maandag verlaten zij ons en komen Angelique en Chimène ons vergezellen.
De avond verliep rustig… Beetje kuieren aan het vuur van de braai, lekker eten, wat cosy time met de vrienden en dan hup het bed in. Want morgen gaan we op uitstap naar Kaapstad, hoeraaaaa!

Lekker slaap, schatties!
Soens en drukkies en lots of love

Woensdag 16 april 2014: De laatste avond in Paarl

Deze ochtend was ik al om kwart na 7 op school. jaja, ochtendstond  heeft goud in de mond. En deze uitspraak was wel heel erg van toepassing, want in de zaal waren er drama-audities. Dit kon ik natuurlijk niet missen. De jongens gingen één voor één op het podium staan en droegen een gedicht of verhaal voor. Het was geen "high school musical performance”, maar het was minstens even oulik. De juf bevestigde de jongens ook enorm en je zag zo dat het hun zelfvertrouwen aanwakkerde. 

Daarna ging ik weer naar graad I. De jongens waren super blij dat ik weer in hun klasje kwam. Knuffels à volonté!
Ik werd meteen aan het werk gezet. Nieuwe schriften kaften, werk verbeteren en wiskundige activiteiten met kleine groepjes buiten. Opnieuw moesten ze de woorden van één tot en met tien opschrijven.
Daarna stelde ik hen vraagjes om de getallenkennis en enkele begrippen te toetsten.
Welk getal komt 'voor’, 'na’, ‚’tussen’?
Bij de ene ging dat al wat makkelijker dan bij de andere, maar over het algemeen verliep dit goed. 
Wanneer alle groepjes aan bod gekomen waren, was het al half 10. Wow, de tijd vliegt echt als je iets te doen hebt! 

Na de speeltijd hielp ik de jongens wat met hun werkblaadje over de nieuwe klank "aa”.
Ik begeleidde ook opnieuw de leesgroepjes.
Ik hielp hen, maar ook zij hielpen mij. Toen ik het woord "winkel” niet uitsprak zoals het hoorde, wezen ze me hier meteen op. Ik vertelde hen dat de klanken bij ons anders zijn en net zoals ik hun klanken super grappig vind, vonden zij dat over die van ons.
Het lezen ging vlot vooruit en de groepjes lazen allemaal hun boekje uit. 

Wanneer ik opnieuw in de klas kwam, was het tijd voor 3/4 van de jongens om hun sportkledij aan te trekken en naar de bus te stappen. Deze namiddag was het namelijk een grote rugbywedstrijd op verplaatsing en de jongens moesten op tijd vertrekken.
De anderen die overbleven mochten daarom nog een uur en half naar filmpjes kijken. 
Omdat ik me nuttig wilde maken, begon ik met alle schriften te verbeteren.
Fieeuw, wat een werk! De jongens hadden vandaag echt heeeeel veel gewerkt. Vooral hoofdrekenen dan. Mijn hersencellen hebben goed gewerkt, al zeg ik het zelf.
Ik ben er toch een uur en half mee bezig geweest voor alles verbeterd was. Maar dat komt misschien ook omdat ik telkens een stempel en 'baie goed’ als beloning gaf. 
Hoe dan ook, de tijd ging razendsnel voorbij. Voor ik het wist was het half twee.
De dag is echt voorbij gevlogen. Ik heb er van genoten, niet normaal. Ik had mijn bezigheid, kon me nuttig maken, de jongens waren geweldig lief voor mij, … 
Kortom: een geweldig leuke dag als juf Leejnkie in graad I.

Toen trok ik samen met Melissa en mijn laptop naar de computerklas. Omdat ik morgen naar Klapmuts verhuis en ik nog heel wat reflectie- en observatieverslagen te verwerken had, wilde ik dit zo snel mogelijk in orde krijgen. Zo kan ik met een mooie lei naar Klapmuts vertrekken voor de stage daar. 

Omdat Anke zich niet zo goed voelde kwamen we al om half drie naar huis. En eigenlijk was ik daar heel blij om. Zo kon ik op mijn gemakje thuis voor school werken.
Dit deed ik dan ook. Tot 18uur maakte ik het ene verslag na het andere en bracht ik mijn stagemap wat in orde. Morgen laat ik mijn agenda ondertekenen door de directeur en ga ik om mijn evaluatiebrief bij de mentoren van graad R.
Dan zit mijn stage in Paarl er definitief op. Echt raar. Want het lijkt alsof het gisteren nog maar mijn eerste week was. De tijd gaat toch net iets te snel voorbij. 

Voor onze laatste avond maakten Melissa en ik croque madame/hawai, met als dessert PANNENKOEKEN! (Omdat onze Wilhelm dat toch zo graag eet) 
Eigenlijk voelde ik me een echt ‚huismoederke’ deze avond.
Ik maakte eten, deed de was, heb gestreken en ik heb zelfs de knop aan mijn short opnieuw genaaid. 
Als kers op de taart ben ik ook al wat beginnen inpakken, want als er nu iets is dat ik niet graag doe, dan is het wel een koffer maken. Maar aangezien we morgen vertrekken, was het wel nodig om er al wat aan te beginnen. Ik heb morgen nog werk genoeg.
Hopelijk is Wilhelm thuis om ze dicht te krijgen, want vorige keer was dit ook al een probleem!;p

Zo ga ik nu voor de laatste keer in mijn bedje hier in Paarl slapen. Raar om dit af te moeten sluiten, maar langs de andere kant kijk ik er echt naar uit om in Klapmuts opnieuw van start te gaan! Iets totaal anders, nieuwe ervaringen, nieuwe inzichten. 
KLAPMUTS, HER I COME!

Lekker slaap

Dikke kussen

Jullie Afrikaantje

Dinsdag 15 april 2014: Mijn Afrikaanse boys zijn zo oulik! 

Vandaag werd ik voor een dag de assistente in de Afrikaanse klas van graad 2.De dag begon meteen goed met een bijeenkomst in de zaal. Ik vind dit echt zo leuk om bij te wonen.Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik de liedjes ook met trots uit volle borst aan het meezingen was. Tjah, ingeburgerd noemen ze dat dan ;)






Na de zaalbijeenkomst trok ik met graad 2 terug naar de klas. Daar mochten de jongen eerst een paasmandje maken. 14000km van huis, maar ja hoor. Ook hier worden er paasmandjes gemaakt. Geweldig toch?













Daarna was het tijd voor het echte werk: WISKUNDEDe jongens kregen hele kolommen oefeningen en binnen de 2min. moesten er zo veel mogelijk van gemaakt zijn. Vervolgens kregen ze enkele wiskundige werkblaadjes die de juf samen met hen maakte.Ik blijf het toch maar een rare manier van lesgeven vinden, maar goed. Ik had ook niet verwacht dat het zoals bij ons zou zijn. Het is gewoon wennen. De enige vraag die ik me wel al weken aan een stuk stel is: Leren de kinderen hier echt werkelijk voldoende dingen bij? Maar ja, dat moet wel. Het curriculum zit hier gewoon heel raar in elkaar. En ik ben niet de enige die daar zo over denkt. Ook de leerkrachten vertelden me dit meermaals. Ze rekenen er zelfs op dat het binnenkort weer veranderd wordt omdat ze merken dat het niet werkt.

Na de wiskunde was het weer mijn beurt. Leesmoeke Leejnkie was nog eens van de partij. Met de boys las ik twee boekjes uit. Goed gewerkt, al zeg ik het zelf.

Wanneer het tijd was om snack te eten, kon ik mijn ogen niet geloven. In de school wordt er geld ingezameld voor een goed doel. Deze ochtend tijdens de zaalbijeenkomst kregen de kinderen die meer dan 200rand ingezameld hadden een briefje. Met dit briefje kregen ze nu een happy meal van Mc Donalds. Enkel deze kinderen, want de anderen kregen niets. De juffen zeiden dan ook dat ze het in de klas bij de andere kinderen moesten opeten. Zo werden ze maar met hun neus op de feiten gedrukt dat zij niet zoveel geld verzameld hadden en beter hun best moesten doen. Voor mij kwam dit toch wat raar over. Ik kan me voorstellen dat er (zoals op elke school) kinderen zijn die het minder breed hebben dan de anderen. 200rand verzamelen is dan niet zo vanzelfsprekend. En als je dan je vriendje die dat wel kan, een lekkere happy meal ziet verorberen voor je ogen… Nee, dat voelde niet goed voor mij.En dan zwijg ik maar over hoe ongezond dat allemaal is.Dat is nog zo iets waar ik de voorbije weken met opengesperde ogen naar keek… Alle ongezonde dingen die de kinderen meekrijgen naar school, maar ook die ze krijgen op school. Kinderen worden hier beloond met chips, snoep, hamburgers,…Niet van onze gewoonte, me dunkt. 

Na de speeltijd mocht ik nog een verhaal voorlezen. De jongens kwamen allemaal rond mij zitten. En plots kwamen er wel drie achter mij staan. Ze begonnen met mijn haar te spelen en mij te masseren. Ik begon te lachen en de juf zei dat dit heel normaal is. Ze doen dat graag. Welja, mij niet gelaten hoor! Omdat mijn rug al bezet was, had ik ook nog vier jongens die mijn benen masseerden. Ik voelde mij echt een koningin.
Het verhaal vertellen verliep dan ook vlotjes. Maarja, wat wil je, als je gemasseerd wordt door zeven schattige jongens. De kers op de taart was toch dat er één jongetje zei: "Juffrou, jy lyk baie mooi vir my”**Smelt smelt**

Na school hielp ik de juf van de graad I klas was met verbeteren en deed ik nog een praatje met Lilly en Emma. Ik vroeg of ze echte Afrikaanse vlechtjes konden maken en natuurlijk konden ze dat! Na nog geen 30sec stond Emma al aan mijn haar te prutsen en Lilly aan dat van Melissa. Zalig!

De avond brachten we door in Franschhoek. Anke en Wilhelm wilden met ons uit eten omdat we donderdagavond vertrekken naar Klapmuts. Een avondje op restaurant! Dat heeft gesmaakt. 
Toen we naar onze auto stapten, keek Anke naar de huizen die te koop stonden. "Zo duur" volgens haar, maar toen ik keek dacht ik: "OMG, ZO GOEDKOOP!"
Bij ons betaal je zoooo veel meer!
Ik moet echt hier komen wonen he. Veel mooiere omgeving, vriendelijkere mensen, beter weer en alles is veel goedkoper! 
(Maar ik denk dat de mama dat niet zo zou appreciëren ;p)

Nu zijn we net terug en ik ben doodop. In de auto kon ik amper mijn ogen openhouden, dus mijn bedje zal echt deugd doen!

Lekker slaap, maatjies 
XOXO

Maandag 14 april 2014: Een dagje in grade I: TOP!

De laatste maandag van onze laatste week in Paarl…
Vandaag nam ik een kijkje in de Afrikaanse klas van grade I. Dat is ook de enige klas waar de juf geen assistent heeft, dus ze was BAIE BLY dat ik vandaag kwam helpen.
De jongens maakten eigenlijk een hele dag werkblaadjes die ze vervolgens in een schriftje kleefden.
Wat opviel was dat de jongens steeds moesten kleuren, dat er amper gezamenlijke activiteiten waren en dat ze hier niet werken met leerboeken.

Wat wel leuk was, was dat ik steeds kleine groepjes mee naar buiten mocht nemen om activiteiten mee te doen.
Om te beginnen enkele wiskundige activiteiten:
De leerlingen moesten leren tellen tot 20. Ik liet een leerling 20 kurken nemen van een bepaalde kleur. Vervolgens mocht een tien rode kurken nemen en een andere tien blauwe. Hoeveel kurken zijn dit nu samen…? Enzovoort…
Daarna hield ik enkele kurken in mijn hand. De leerlingen moesten raden hoeveel ik er verstopt hield in mijn hand. Wanneer ze verkeerd gokten, liet ik hen tellen hoeveel meer/minder ze er nog nodig hadden. Dit vonden ze een heel leuk spelletje.
Tenslotte moesten alle leerlingen de cijfers 1 tot en met 10 in woorden opschrijven. 

De volgende activiteit was ‚lezen’.
In kleine groepjes kwamen de jongens bij mij en lazen hun leesboekje voor. Ook voor mij een goede oefening voor de uitspraak!
Ik voelde me net een „leesmoeke” van bij ons. 














Wanneer de jongens tussendoor klaar waren, mochten ze een beetje ontspannen op de mat. Eén jongen kwam spontaan achter mij staan, nam de kam van de juf en begon mijn haar te borstelen. O MY GOD; dat was dus echt genieten he. Ik hou ervan als mensen in mijn haar wrijven en hij had het duidelijk nog gedaan. Ontspanning in het midden van de dag! GEWELDIG :D

Nadat de jongens hun laatste werkblaadjes hadden afgewerkt, mocht ik van de juf nog een verhaal voorlezen. Spannend, zo onvoorbereid, maar de jongens begrepen het verhaal PERFECT. Oke, de uitspraak zal misschien niet altijd super geweest zijn, maar hey! Ik spreek ook nog maar een maand Afrikaans he. De jongens hebben alleszins niet geklaagd. Ik was trots op mezelf. En vooral zooo blij dat ik me een beetje nuttig heb kunnen maken in de klas.

Morgen zouden Melissa en ik eigenlijk van klas wisselen. Dan moet ik naar de Engelse klas van graad I. Maar omdat er daar wel een assistent is (en Melissa niets mocht doen) ga ik morgen naar de Afrikaanse klas van graad II. Daar is er morgen ook geen assistent aanwezig en de juf kan zeker en vast hulp gebruiken. CHECK!

Tijdens de laatste pauze kwam ik de juf van graad R tegen in de gang. Ze hield me tegen omdat ze me iets belangrijks moest zeggen! Max (een hele stille jongen in de klas) was vorige week thuisgekomen en had ALLES, maar dan ook ALLES wat ik in de klas had verteld over België in geuren en kleuren aan zijn mama verteld. Ze was in de klas komen vragen of dat echt allemaal klopte en wat die negen ijzeren bollen in Brussel waren. GEWELDIG OM TE HOREN! Die bevestiging had ik nodig om toch het gevoel te krijgen dat ik deze kleuters iets heb kunnen leren. Max, you made my day boy!

Wanneer de lesdag erop zat, wilde ik zo snel mogelijk werk maken van mijn computer die niet meer wou opstarten. DAT MOEST EN ZOU VANDAAG GEMAAKT ZIJN.
Een juffrouw die ook iet van computers kent ging me helpen. Maar al snel werd duidelijk dat ook zij niet wist wat te doen. Daarom belde ze een vriend op. Deze meneer was zo lief om naar school te komen om mij uit de nood te helpen. EN DAT DEED HIJ!
Hij kende echt wel iets van computers en hielp me fantastisch. Met andere woorden: HIJ IS GEMAAKT EN IK BEN ZO GELUKKIG! Probleem opgelost dus, thank God!

Wanneer de problemen met mijn computer van de baan waren, trokken Melissa en ik naar de klas van Anke om naar huis te gaan. Maar daar was niemand meer. Dan maar bellen…
„Oh gats, ek es julle vergeet. Ek es in Wellington vir hockeyskills. Julle moet op die school blyf tot 5uur.
YOU SAY WHAAAAAT. Dat was even minder. (vooral omdat de schooldag er hier al op zit om 13uur) Maar goed, flexibel als we zijn gingen we een beetje spelen met de kindjes uit de nazorg.

Toen Anke om vijf uur aankwam, dachten we dat we eindelijk naar huis konden gaan. Niet dus… Nu moest ze nog tot zeven uur hier hockeyskills geven.
Ooooh, zoooo een lange dag. Alle kinderen uit de nazorg waren natuurlijk al naar huis. Melissa en ik hielden ons dan maar wat bezig.
Een bezoekje aan de bibliotheek, galgje spelen, muziek luisteren, …
Het werd al donker en om half acht konden we eindelijk naar huis toe gaan.







Omdat Wilhelm en Anke zich zo schuldig voelden, kregen we een vroeg paasgeschenkje: CHOCOLADE! Tjah, met chocolade in de buurt ben je altijd vergevingsgezind he ;)

Zo zit deze laatste (vermoeiende) maandag in Paarl er ook weer op. 
Ik ben blij dat ik morgen EINDELIJK mijn achterstallig schoolwerk eens kan maken. 

Lekker slaap, maatjies!

Soen!

PS: Kijk gauw eens terug naar week 4. Ik beloofde jullie een kippenvelfilmpje, maar heb de kans nog niet gehad om het te posten. Dat deed ik nu wel. ZEKER KIJKEN dus! ;)