Week 6

Zondag 13 april 2014: tranen om techniek, maar toch een fantastisch weekend

Hoi hoi iedereen
Het is al zondagavond en ik heb het hele weekend niets van mij laten horen. Dat komt niet alleen omdat het zo druk was in het weekend, maar ook omdat mijn computer niet meer werkt. Hoe dat komt? Dat vertel ik jullie nu…

Vrijdag was de laatste dag dat we naar de crèche 'speelskool' aan de overkant van de school zijn gegaan. Opnieuw begaf ik me vaak in de kamer van de baby's . Omdat ze daar mijn hulp wel konden gebruiken, maar ook gewoon omdat ik het fantastisch vond om mij met de kleintjes bezig te houden.Dat moedergevoel he… 
Wanneer de baby's sliepen, hielp ik wat bij de kleuters van 2-4jaar.
De dag ging weer snel voorbij. Voor ik het wist was het al 11uur. Rond 11uur trokken we terug naar Boys High.
Sien en Ruth kwamen naar de school met hun ouders om hen een rondleiding te geven. We gingen nog even hallo zeggen en begaven ons weer naar grade R. 
Daar mochten de kleuters verdacht lang buiten spelen… De juffen zaten binnen en overlegden het dagschema van de Wellington-studenten voor dinsdag. Op dinsdag krijgen ze bezoek van hun docenten, dus alles moest pico bello voorbereid zijn. Best wel raar. Want bij ons komen de docenten onverwachts op bezoek en moet het dus elke dag zo pico bello in orde zijn. Hier merk je echt wel een verschil… 

Om half 1 zat de schooldag erop. We werden naar huis gebracht door een vriendin van Anke, omdat Anke opnieuw naar de hockey moest. 
Dik oké, want we moesten immers onze tas nog maken om naar Klapmuts te gaan voor het weekend.
Na het maken van mijn tas, wilde ik nog een laatste reflectie maken voor het weekend… En nu komt het!
Ik startte mijn pc op en er verscheen: OPSTARTSCHIJF IS VOL , gevolgd door een wit scherm. Er was niets meer mee aan te vangen. Na een paniekerig telefoontje naar mijn broer, kwam ik te weten dat mijn computer vol staat, waardoor hij niet meer wil opstarten. Ik moet dus op een of andere manier eerst documenten overzetten naar een andere pc, vervolgens op mijn harde schijf, zodat hij weer plaats heeft om te kunnen opstarten. Makkelijk gezegd.
Ik was helemaal in paniek. Ik kan echt niet nog een maand en half in Afrika zitten ZONDER COMPUTER!?!
Mijn reflecties mijn blog, mijn lesvoorbereidingen, mijn foto's, … Hoe zou ik dat nu allemaal moeten doen?
Gevolg: TRANEN IN OVERVLOED
Dat is nu eens typisch ik.
Laat mij een vliegtuig missen naar Zuid-Afrika, laat een gigantische olifant onze auto passeren, laat alles tegenzitten, geen probleem. We lossen dat wel op. Maar laat iets van techniek niet werken, dan raak ik zo hard in paniek omdat ik daar niets van snap en ken. Enjah, dan heb je wel een groot probleem zo 14000 km van huis.

Rond zes uur kwamen Anke en Wilhelm thuis. Mijn computer gaf nog steeds geen teken van leven, maar het was tijd om te vertrekken. Zij voerden ons naar Klapmuts en al een geluk zaten Tom en Anouk ons daar op te wachten. Gedachten verzetten en er een leuk weekend van maken. Zoals Tom het zegt: Vanaf nu alleen maar lachende gezichtjes!
Dat probeerde ik dan ook te doen. We maakten er nog een hele leuke avond van.
Stephen legde heerlijk spek op de braai (ons Melissa was content!) en Charlene maakte heerlijke melitaart.
Nog wat bijpraten en daarna kropen we allemaal moe in bed.




Zaterdag vertrokken we om half 11 naar het winkelcentrum om nog wat inkopen te doen. 
Wanneer we thuiskwamen was het plan om wat voor school te werken, maar aangezien het 40graden was (en ik toch geen computer had) had niemand echt zin om er aan te beginnen. We besloten dan maar om een duik in het zwembad te nemen om wat af te koelen. De warmte maakt je echt zo loom! Het water deed dus deugd. Wanneer Stephen thuis kwam vertrokken Tom, Melissa en ik nog eens naar de dam om daar wat te gaan zwemmen. 
Tegen de tijd dat we terug thuis kwamen begon het al wat donker te worden. 
Tijd dus om aan de kos te beginnen. Stephen en Charlene maakten 'braaipot', Eigenlijk kan je het wat vergelijken met onze hutsepot, maar dan in een heksenketel op de BBQ.
LEKKER LEKKER LEKKER
Even later viel ik als een blok in slaap in bed…

Deze ochtend stonden we wat vroeger op, waaaant WE TROKKEN NAAR DE ZEE! 
Jajaa, jullie horen het goed. Ook vandaag 40 graden en dus veel te warm om thuis te zitten.
Toen we aankwamen in Fishoek was er al heel veel volk aan het strand. We zochten een plaatsje uit en en dan hup, het water in.
Op een bepaald moment konden we niet meer verder in de zee omdat er een net gespannen was. Dit is omwille van de haaien. Zo kunde deze niet bij de mensen komen.
CREEPY HE! MAAR O ZO COOOOL

Na wat te kuieren op het strand reden we verder richting Kirstenbosch National Botanical Garden. Een van de mooiste tuinen in Afrika. En dat was het ook! Toch als je weet dat het nu eigenlijk winter is. Alles was nog zo mooi groen. De tuin was ook enorm groot en overal zag je groepjes mensen op het gras zitten/liggen om te genieten van de zon en zelfs te picknicken. Ook wij genoten er wat van de zon.

Rond vijf uur reden we huiswaarts toe. Jammer genoeg zit het weekend er al op. Wilhelm kwam ons halen en bracht ons terug naar ons huisje in Paarl.
Dit is de laatste week dat we hier zitten. Omdat het vrijdag geen school sim verhuizen we al donderdagavond, Het afscheid met Klapmuts is dus niet voor lang, ..
Dat wil ook zeggen dat morgen onze laatste week in Paarl Boys high begint. En ik kijk er wel naar uit. Morgen ga ik observeren in graad 1.
Het is eens iets anders en ik ben benieuwd hoe het er in dat klasje aan toe gaat. Spannend spannend spannend.

Morgen ga ik ook met mijn pc naar de meneer van de ICT dienst op school. Hij heeft blijkbaar ook een apple computer, dus misschien kan hij wel helpen. Ik hoop het zo! Want als hij het niet kan, moet ik naar een winkel in Kaapstad. Maar omdat Anke niet zoveel tijd heeft deze week, zal dat dus moeilijk in de planning passen. Fingers crossend voor morgen dus!

Ziezo, jullie zijn weer up to date. 
Vanavond neem ik nog een koud badje om af te koelen en kruip ik er vroeg in. Die warmte maakt je echt zoo loom en moe. Vroeg slapen is dus de boodschap.

Lekker slaap, liewe vriende en tot more!

Liefs van jullie Afrikaantje
xxx

Donderdag 10 april 2014: Mama Leejnkie en die babietjies

Allereerst: HAPPY BIRTHDAAAAAAY, BIG NEPHEW!Mag jou verjaardag so opgewek wees soos ‘n lied… En mag jou hart gelukkig wees vir die res van die jaar! Ek wens jou ‘n gelukkige en sonnige dag toe!

Ook voor mij was dit een gelukkige en zonnige dag!Hoewel ik super moe ben, aangezien ik niet kon slapen deze nacht, heb ik toch een leuke en intensieve dag gehad. Deze ochtend vertrokken we zoals altijd om 7uur naar school. Vandaag ging ik niet naar graad R, maar naar de crèche aan de overkant van de school. Daar zitten kinderen van 0-5 jaar. EINDELIJK WEER EENS NAAR DE KLEINE CUTIEPIES!

De crèche heeft ook verschillende klassen per leeftijd. Bij de allerkleinsten gebeuren enkel de verzorgende taken. Maar bij de kleuters vanaf drie jaar worden er ook heel wat activiteiten binnen een thema gedaan. Je kan het wat vergelijken met onze kleuterscholen, maar dan wat kleinschaliger.We mochten de hele dag van de ene klas naar de andere gaan om te observeren en te helpen waar nodig.


Nadat ik overal een kijkje was gaan nemen, kon ik het me toch niet laten om opnieuw naar de babykamer te gaan. Er waren vijf baby’s vandaag. Alle 5 met prachtige grote kijkers en een glimlach waar je meteen blij van wordt. Ik hielp wat met het verversen van de luiers en legde hen in hun bedje.Daarna nam ik een kijkje in het klasje van de drie- vierjarigen. De kleuters kregen eerst pap en daarna startte het onthaal. Net zoals bij Boys High werden er tal van godsdienstige liedjes gezongen. Vervolgens vertelde de juf iets meer over de kleur ‘geel’ en zette de kleuters aan het werk.
Ik liep even door naar het klasje van de een-tweejarigen. Daar was het net tijd om hun koek (en chips!!!) te eten. Een kindje moest fruitpap krijgen en die taak nam ik graag voor mijn rekening.




Ondertussen was het al tien uur. Tijd dus om nog eens bij de baby’s  te gaan. Ze waren net wakker en ook hier mocht ik helpen eten geven. Daarna werden ze klaargemaakt om wat in de tuin te spelen. Het was veel te warm om binnen te blijven (nog warmer dan gisteren!), dus ze kropen maar al te graag rond in het gras. Ik genoot met volle teugen van die kleine rakkers.Rond 12uur was het tijd voor kos! Eerst de baby’s, daarna al de andere kindjes. Een hele bedoening. Maar de tijd vloog wel vooruit doordat ik van de ene klas naar de andere klas vloog om bij te springen. Wanneer alle kleuters klaar waren met eten, warden de matrassen bovengehaald. Het is hier namelijk de gewoonte dat de kleuters na het eten gaan slapen.

Zo zat mijn eerste dag in de crèche er om half één al op. Maar hij is voorbij gevlogen. Ik voelde me weer in mijn habitat, zo bij de kleintjes. Morgen gaan we nog eens terug! En maar al te graag.


Na school nam Anke ons mee om een overheerlijke milkshake te drinken. Suuuuper lekker en heel mooi gepresenteerd. We verloren de tijd een beetje uit het oog, met als gevolg dat we ons om vijf uur naar huis moesten haasten. Om 18uur kwamen onze Afrikaanse vriendjes ons immers al halen om samen pizza te gaan eten.


Het weerzien was zoals altijd weer fantastisch. Dat lijkt altijd maanden geleden, terwijl het eigenlijk maar vier dagen is. We hadden natuurlijk ook weer super veel te vertellen. Zo werd het nog een heel gezellige avond. We maakten ook plannen voor het weekend!Melissa en ik gaan (voor de verandering) nog eens een weekend naar Klapmuts.Anke en Wilhelm hebben weer het hele weekend hockey en vrijgezellenfeestjes, dus dan gaan wij maar al te graag nog eens op logement!

PS: Het wordt morgen trouwens 38°C, pfiieeew! 

Lekker slaap
xx

Woensdag 9 april 2014: Laatste lesjes in graad R!

Pffiieeeuw! Wat een warme dag vandaag. Volgens Anke 'de laatste hitte voor de winter’, maar voor mij is dit eerder echt zomerweer. En dat nog tot zondag! Leuk leuk leuk^^

Deze ochtend gingen Melissa en ik, alvorens naar school te gaan, eerst nog even checken in de crèche of het goed is dat we morgen en vrijdag daar een beetje gaan observeren en helpen. Dit was geen enkel probleem. Dus vanaf morgen zit ik voor twee dagen weer tussen de kleintjes. En daar ben ik blij om! 

Daarna haastten we ons naar graad R, want er waren nog wat voorbereidingen die in orde moesten gebracht worden. Vandaag nam ik immers de themabespreking en de creatieve activiteiten in de Engelse klas voor mijn rekening. 
Het thema deze week is 'mijn mooi land’ en daarom leek het mij de perfecte gelegenheid om iets over België te vertellen aan mijn boys.
Ik maakte een powerpoint met alle 'typerende dingen in België’. De ligging op de wereldkaart,het atomium, manneken pis, typische gerechten, de vlag, ons koningshuis,… kwamen allemaal aan bod. De kleuters leken wel erg geïnteresseerd. Ik kon mijn lach niet inhouden toen ze de Vlaamse woorden probeerden na te zeggen. 

                                                     Teacher Leejnkie in actie!

Daarna deed ik een korte gezamenlijke wiskundige activiteit. Ik had namelijk wat wiskunde verwerkt in de creatieve opdracht en ik wilde er zeker van zijn dat de kleuters de opdracht begrepen. Dit verliep allemaal vrij vlot, dus ik ging over tot het uitleggen van de werkjes:
- Teken in de droomwolk wat je graag in België zou willen bezoeken of eten
- Schilder de Zuid-Afrikaanse en Belgische vlag in de juiste kleuren in
- Kleur de vijf giraffen, knip ze uit, rangschik ze van klein naar groot en kleef ze vervolgens op






Bij het tekenen werd ik positief verrast! Zo leuke en mooie dingen die de kleuters tekenden. Manneken pis, het atomium, spruitjes, … Het stond allemaal in hun droomwolk. Ziehier, enkele prachtige resultaten.





Bij het schilderen van de vlaggen merkte ik twee dingen op:
- De kleuters mochten kijken naar het voorbeeld voor de juiste kleuren, maar dit hadden ze helemaal niet nodig. Ze kenden de kleuren vanbuiten én in de juiste volgorde!
- Binnen de lijntjes schilderen wordt hier  bij sommigen toch niet zo nauw genomen. Maar ik denk dat ze eerder nonchalant zijn, dan dat ze het niet kunnen.

Bij de knip- en plakopdracht waar ze moesten rangschikken van klein naar groot, heb ik echt wel op mijn tanden moeten bijten!
Alles ging goed. Ik toonde eerst gezamenlijk hoe ze het moesten aanpakken. Daarna liet ik hen zelfstandig aan het werk. Na vijf minuten hing de juf plots een blad omhoog met de giraffen in de juiste volgorde gekleefd. De kleuters moesten het dus gewoon maar naleggen. Dit was helemaal niet de bedoeling. Want zo zie je niet wie dit wel en niet onder de knie heeft. En zo heeft deze opdracht totaal geen zin. Ik nam dus subtiel de tekening weg en legde ze aan de kant. Ik wilde echt dat de kleuters dit nu eens zelf deden. 
Toen ik vijf minuten later weer keek, zag ik dat juf Wendy ze opnieuw omhoog hing en zei dat ze goed naar het voorbeeld moesten kijken.
Ik was echt gefrustreerd en heb meer dan tot tien moeten tellen… Hoe kunnen de kleuters hier nu echt iets leren, als ze niets zelfstandig moeten doen? Ze kopiëren gewoon alles, doen niets zelfstandig en hebben nergens eigen inbreng. 
Na 3weken wordt ik daar echt wel gefrustreerd door. Ik probeer zo vaak subtiel aan te brengen dat ik de kleuters iets zelfstandig wil laten doen, en toch laten de juffen dit niet toe. Zo veel leerkansen die verloren gaan, zo jammer.
Ik ben dan maar eventjes gaan afkoelen op het toilet, om vervolgens weer met een glimlach in de klas te staan.










Tijdens de speeltijd hield ik me nog wat bezig met de kleuters. We hielden loopwedstrijden en enkele jongens toonden me zelfs hun cricket skills. De speeltijd gaat veel vlugger voorbij op die manier.
Het zijn wel allemaal schatjes hoor. Ze komen steeds knuffelen en wanneer je even te weinig aandacht aan hen geeft, hoor je van ver „juf Leejnkie, look at me!”
Eén jongetje heeft toch echt wel mijn hart gestolen… Tumelo wijkt amper van mijn zijde en vertelt steeds hele verhalen. Jaja, teacher Leejnkie en Tumelo zijn al echte maatjes.

Na school gingen we nog even mee met Anke naar de meisjesschool voor een hockeywedstrijd. We keken met veel respect naar de meisjes die in deze hitte zo intensief achter dat balletje liepen. Ik was toch blij dat ik aan de kant als toeschouwer stond ;)









Rond vier uur kwamen we naar huis om nog wat van de zon te genieten. Met onze bikini en een handdoek zochten we een plek in het parkje. Heerlijk toch dat klimaat in Zuid-Afrika.

Vanavond nog wat reflecties maken, zodat ik morgen niets meer hoef te doen. Want morgenavond gaan we met onze mede-Afrikaantjes en hun ouders die op bezoek zijn lekker uit eten. Ek es baie bly! Dat wordt weer lachen, gieren, brullen EN SMULLEN!

Tot môre en lekker slaap

liefs Leejnkie

PS: Onze Lilly ( de poetsvrouw) was er vandaag ook weer in hoor. Ze vroeg mijn telefoonnummer en adres om een kaartje te sturen wanneer ik terug in België ben. SUPER LIEF!
Daarna begon ze even heel mijn toekomst te plannen.Gewoon uit het niets.
In 2017 moet ik haar zeker en vast een uitnodiging sturen voor mijn trouw die in 2018 zal plaatsvinden. Ze gaat vanaf nu beginnen sparen, zodat ze zeker naar België kan komen dan. Ik stelde haar gerust en zei dat ze nog enkele jaren extra kon sparen. Want dat ik nog niet meteen trouwplannen had… Die Lilly toch! Wat een patéeken.

Dinsdag 8 april 2014: LOSLOPEND WILD IN ZUID-AFRIKA

Deze ochtend stond ik op met een beetje zenuwen. Anke lag gisteravond heel vroeg in bed, nadat ze een hele namiddag hockey had gegeven. Ze kon mijn lesvoorbereiding van vandaag dus niet meer verbeteren in het Afrikaans. Dat was toch altijd wel een houvast voor mij om zeker te zijn dat de kleuters mij begrijpen. Vandaag moest het dus in mijn spontane Leentje- Afrikaans en dat bracht de nodige kriebels met zich mee…

Het lesje dat ik vandaag gaf was 'moraal’. Ik toonde de kleuters vijf dieren uit Zuid-Afrika. (giraf, olifant, neushoorn, zebra, leeuw). Ze benoemden de dieren en ik vertelde dat elk dier zijn eigen karaktereigenschappen heeft.Wanneer ik, nadat ik alle dieren had overlopen, vroeg welk karaktereigenschap bij welk dier hoorde, konden ze perfect antwoorden! De kleuters luisterden echt geboeid. Mijn Afrikaans was dus duidelijk genoeg voor hen.(DIKKE DUIM VOOR MIJ)Vervolgens mochten er enkele kleuters de dieren komen uitbeelden, terwijl hun maatjies moesten raden welk dier het was.In België zou deze opdracht geen enkel probleem zijn. De kleuters doen niets liever! Hier was het echter niet zo vanzelfsprekend… Ik merkte meteen dat de kleuters het niet gewoon zijn om aan drama-activiteiten te doen. Het enthousiasme was er wel om aan de beurt te komen, maar wanneer ze dan het dier moesten uitbeelden, wisten ze niet hoe. Zelfs niet wanneer ik tips gaf hoe ze het moesten doen.Na veel tips, aanmoediging en de nodige hulp lukte het uiteindelijk wel. En ik merkte ook dat de kleuters het wel een heel fijne opdracht vonden.Tenslotte legde ik de link met het feit dat ook wij allemaal anders zijn. Net zoals elk dier er anders uitziet en een ander karakter heeft, zo zien ook wij er anders uit en hebben we allemaal een ander karakter. We moeten met deze verscheidenheid leren leven.ALS DAT GEEN MOOIE LEVENSLES IS VOOR MIJN BOYS VAN GRAAD R! ;)

De commentaar van de juf was dan ook zeer positief: „Baie dankie vir ‚n oulike en geslaagde les. Leerders het dit baie geniet!”Ik ben dus zeer tevreden over vandaag.

Waar ik nog heel tevreden over ben vandaag, zijn de lessen die de Wellington-studente heeft gegeven. Vandaag gaf zij een hele dag les. Ik was wel benieuwd hoe ze het zou doen. Eerlijk, ik ben echt positief verrast. Ze begon al met een bewegingstussendoortje (wat echt wel nodig was) en ging vervolgens verder met de themabespreking. In de themabespreking vertelde ze heel wat interessante weetjes over Zuid-Afrika, maar ze verwerkte er ook wiskunde en taal in. En dat allemaal MET doe-opdrachten. Zo moet het dus! Oke, ik zou sommige dingen zelf wel anders aangepakt hebben, maar het was echt al een hele verbetering met wat de kleuters anders leren op een dag.Ik ben zo opgelucht dat wat ik de voorbije weken gezien heb, niet de standaard is die ze hier aangeleerd krijgen.

Na de lessen gingen we naar de directeur om ons agenda te laten tekenen en om te vragen of we volgende week in graad 1 les mogen geven. Hij was meer dan een uur aan telefoon en daarna moest hij meteen door. We zullen dus morgen eens terug moeten gaan, maar toch kregen we al positief nieuws over ons voorstel!

De graadverantwoordelijke vond het geen enkel probleem en begreep heel goed dat we nog wat extra ervaring willen opdoen.Zo konden we het regelen dat we nu donderdag en vrijdag een kijkje mogen gaan nemen in de crèche rechtover de school.Daar zitten baby’tjes, peuters en kleuters tot vijf jaar. Ik ben benieuwd hoe het er daar aan toegaat. En ik kijk er naar uit om nog eens tussen de allerkleinsten te zitten.Volgende week mogen we dan een hele week naar graad 1 en 2 trekken. Eerst wat observeren en later op de week zelf wat les geven. EK ES BAIE BLY!

Na school had Anke nog een bespreking over het voorbije zwemseizoen. Aangezien dit gesprek doorging in de mall, hadden Melissa en ik twee uurtjes de tijd om te shoppen! Hoeraaa. Omdat ik na een maand al mijn kleren al beu ben, werd het tijd om eens iets nieuws te kopen. Met als resultaat: er hangt een nieuw kleedje en bloesje in mijn kast.  


Toen we thuiskwamen was Jessy ( de poetsvrouw) nog steeds bezig. Ze komt elke dinsdag om het huis te poetsen, te wassen en te strijken. Maar hier heb ik het wel wat moeilijk mee. Jessy is hier een hele dag aan het werk, voor maar 120rand per dag. Dat is minder dan 10euro. Zoiets kan je je toch niet voorstellen.Wanneer Jessy klaar was met al het werk, brachten we ze naar huis. Nu ja, naar huis…We reden naar een hele grote Township en aan de kant van de weg stopten we om haar eruit te laten. Opnieuw de keerzijde van dit prachtige land. Even slikken toch wel… Vooral wanneer ik al die kindjes daar zo zag rondlopen. Zeer triest!

Toen we terug thuis kwamen, was Wilhelm er al. Hij had een vriend meegebracht en omdat het vandaag weer 35°C was, werd de braai nog eens aangestoken. Yummieeee!We maakten ook kennis met het huisdier van de buren dat was ontsnapt. Mag ik u voorstellen: HET LOSLOPEND WILD VAN ZUID-AFRIKA. Ik vond het geweldig. Zeker toen ik hoorde dat het ook echt in huis rondloopt! Man man, hier kom je toch wat tegen hoor.

Ziezo, tot zover mijn update voor vandaag. Nog een lekker glaasje wijn drinken (want dat is hier echt super lekker!) en wat kuieren in de tuin voor het slapengaan.


Tot môre, my engels!
XOXO

Maandag 7 april 2014: We gaan er terug voor!

Jaja, de vakantie zit er echt op. Dat drong nog maar eens door toen vanmorgen de wekker afliep om 6uur.
Het opstaan verliep minder vlot dan anders. Vooral voor ons Melissa dan.
Ze voelde zich helemaal niet goed. Even dacht ze eraan om thuis te blijven, maar die gedachten werden al gauw van de baan geveegd. EEN KOUDE DOUCHE EN DOORBIJTEN!
Gelukkig ging het daarna al veel beter.

De eerste die we tegenkwamen op school, was Lilly. Mijn dag kon niet beter beginnen. Ze was dolenthousiast om ons terug te zien en wou alles weten over onze vakantie.
We vertelden in geuren en kleuren wat we allemaal hadden gedaan en ze was onder de indruk.
Daarna haastten we ons naar grade R.

Vandaag stond ik in de Engelse klas. De kleuters hun batterijen waren helemaal opgeladen. Dat kon je zien vanaf het moment dat ze het hockeyveld op mochten rennen. Net losgelaten duracel-konijntjes. Dat belooft! ;)
De kleuters kregen opnieuw hockeyskills. Ik sta er nog altijd van te kijken hoe intensief ze hier met sport bezig zijn vanaf zo’n jonge leeftijd.

Na het sporten bracht juf Wendy het nieuwe thema van deze week aan. „Mijn mooi land”.
Ze vertelde de kleuters over het taalmonument in Paarl. 
Ik vond dat eigenlijk wel heel leuk, aangezien ik het twee weken geleden zelf ben gaan bezoeken. Juf Wendy legde vaak de link met mij omdat ik Nederlands praat en deze taal zo dicht aanleunt bij het Afrikaans.
Vervolgens liet ze de kleuters het Nationale volkslied horen.
Dit jaar moeten de kleuters dit namelijk al helemaal vanbuiten kennen.
Best wel een hele opgave als je weet dat het in drie talen gezongen wordt. Aan zulke dingen wordt er in Zuid-Afrika wel veel waarde gehecht. Ze laten graag zien hoe trots ze zijn op hun land en dat siert de Afrikanen echt wel. Dat is ook weer zo’n groot verschil met België. Ik zie ons de kleuters nog niet meteen het nationale volkslied aanleren. Maar ik vind het ook bijlange niet zo mooi als het Zuid-Afrikaanse…

https://www.youtube.com/watch?v=UPW9SsYIZkI

Daarna was het tijd om aan de werkjes van vandaag te beginnen. Mijn mooi land = Zuid-Afrika = dieren.
De kleuters mochten een leeuw schilderen, een olifant tekenen en een olifant in 3D uitknippen. De resultaten waren wel mooi. Maar opnieuw gewoon een kopie van wat de juf als voorbeeld geeft. Ik blijf dit zo jammer vinden en eerlijk gezegd word ik er ook een beetje gefrustreerd van. Ik heb het gevoel dat ik hier niet veel beteken en alles wat ik probeer aan te brengen wordt in de wind geslagen door de juffen. 
Ze vinden het allemaal heel leuk en goed wat we aanbieden, maar ze ‚leren’ er niet uit.
Nochtans vind ik dat ze er beter wel iets uit zouden leren, want hoe rijk deze school ook is en hoe goed ze ook zijn in sport… Ik vind dat de kleuters hier zo veel minder leren dan bij ons. Helaas zal ik hier weinig aan kunnen veranderen.

Om twaalf uur was het eindelijk aan mij. Vandaag mocht ik opnieuw een verhaal aanbieden. Om in thema te blijven, vertelde ik het verhaal ‚Nandi’s verrassing’, maar dan in het Engels. De kleuters leken het wel een leuk verhaal te vinden. Ze wilden allemaal antwoorden op de vragen die ik stelde en reageerden heel enthousiast. 
Ik moest sommige wel wat intomen, en in het Engels is dat toch net iets moeilijker dan in het Nederlands. Maar ik kan mijn mannetje wel staan hoor!

Na school trokken Melissa en ik meteen naar het computerlokaal. We wilden er stevig invliegen voor deze week! We maakten lesfiches, zochten crea-opdrachten, extra activiteiten voor tussendoor en al wat ideetjes om ons eigen land voor te stellen.
Op twee uur tijd hadden we echt wel goed gewerkt. WE GAAN ER TERUG VOOR!

Toen we thuiskwamen, was onze eerste taak: de blog van voorbije week posten. Aangezien dit nog niet was gebeurd (omdat het echt wel veel tijd in beslag nam) deden we dit nu. Omdat ik zo veel foto’s wilde tonen aan jullie, was mijn internet er wel meteen doorgejaagd. Maarjaaa, dat heb ik er wel voor over om jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden.

Rond half zeven begonnen we aan het eten. Pasta met kip, champignons en paprika. 
We worden stilaan echte keukenprinsessen ;)
Nog een lekker warm bad nemen (omdat het kan!) en dan de laatste voorbereidingen voor morgen.

Melissa en ik gaan morgen trouwens een bezoekje brengen aan de directeur. Aangezien de studenten van Wellington de komende twee weken bijna de hele tijd lesgeven, gaan we vragen of we de laatste week niet in graad 1 mogen staan. Het is eens iets anders en zo kunnen we toch wat meer lesgeven. Hopelijk vindt hij het goed! Fingers crossed!

Veel liefs

Jullie Afrikaantje xxx